i.
Walang Ped Xing
ang nakapaskil sa laylayan ng poste,
o ang katumbas na pribilehiyo na magtipon
at magpahayag ang iginawad sa lulang ito,
ilang talampakan lagpas sa tulay Mendiola.
ito ay ayon sa mga nasa kapangyangrihan
o sa mga mas nakaka-Pangyayari sa ngayon.
palibhasa’t may mga nahabing banal na Batas:
usal-dasal sa mga mahiwagang letra’t numero
BP 880
EO 464
PP 1017
CPR.
Bantay-sarado ang bawat gilid ng tarangkahan,
kinakapkapan ang lahat,
may sukbit na armalayt ang tagabukas ng gate
sa tuwing may daraang sasakyan,
triple alisto sa mga bomba at terorista at raliyista.
Bawal ang kumuha ng litrato at bidyo sa harap nito.
May Parke ng Kalayaan daw sa dako pa duon.
Habang sa dungaw ng tarangkahan,
at magkasalaming eskuwelahan ng La Co at Beda,
parang langaw, palayong binubugaw
si Aling Mely at kanyang sunong na bilao
ng mga nilalako’t bibingka.
Nakabalandra ang mga dilaw na bakal
sa tapat ng tarangkahan,
sangkatutak at pinuluputan ng razor wire
(sadyang pinalitan nito ang mga barb wire
na pinauso ng mga pasistang German noong Giera Mundial Dos,
panikil na adornong tulad ng sa Herzogenbusch concentration camp)
sapagkat hindi sapat na gurlis lamang ang maiwan
kundi kirot sa nauka-ukang laman,
at sakmal ng takot
para sa sinumang magtangkang sumunggab ng pagkakataon,
humakbang lagpas sa mga dilaw na hadlang,
sindihan ng dilang apoy
at
maglagablab
ii.
Halos tinabunan ang mga eksenang maningning
ng lamay at libing ni Cory,
ang pakikipag-ututang dila at utuan kay Obama,
ang domingo de Gloria ang pumakyaw ng limelight,
ng pabondat na hapunan sa Le Cirque Restaurant sa Manhattan
at Bobby Van's Steakhouse sa Washington D.C.
habang naghihimutok ang taumbayan,
sa kanyang araw-araw na pagkagutom,
at sa kanyang bawat lagok
ng mapait na dighay ng gutom.
Nang umuwi sa ating bayan ang mga gahaman,
hindi natutulog
ng pagbibilang at pagkalulong sa nakulimbat,
hindi pinapatulog
ng namumuong silab na sa baya’y
konting ningas
ay magpapaliyab.
iii.
Sa bisperas ng pagtutuos
inilabas ang pantalong maong,
ang matibay na sapatos pangharabas
at para sa mga walang sapatos
mahigpit na sandalyas at tsinelas;
pinalagatok na ang mga buto sa kamay at braso
upang matiyak na ilang ulit man na bigwas
ang matanggap ‘di naman ito magkakalas,
marami na ang nagprisenta na hahanay sa Kompo;
nag-apuhap ng plastik para sa telepono at notbuk,
itinabi ang LRP at mababasang libro;
pinatalas ang tunog ng parating paos na soundsys a.k.a. Josh,
magdamag kinargahan ito ng baterya
at inabisuhan ang media ng Embargo ang aksyon kinabukasan.
Nakaplasta ang plano:
Agosto 19, El-Ar, Gate 7 ng Malacanang.
Hindi ito sunggab ng pagkakataon,
kundi kalkuladong paabanteng hakbang
patungo sa tarangkahan
ng luklukan ng pasistang naghahari-harian.
Winawagayway na ang bandilang senyales,
Lakad-takbo-lakad ng mabilis,
Nagtaka ang kanilang mga nakasalubong,
Sa biglang tipon ang mga kabataang animo’y
anino mula sa kublihang estero, poste, puno, tao .
Kumumpas ang komand Ilang hakbang Pasulong!
Sa bawat “Panagutin ang Mandarambong!”
ay napraning ang mga pulis at sundalo,
nabuksan ang gate, at ang galit ay nagpabigat sa mga hakbang,
nagpalakas ng nanggagalaiting sigaw,
Hakbang-pasulong!
Propaganda kontra pamamasista,
Braso kontra yantok,
Salag kontra latay,
Kapit-bisig kontra hambalos,
Depensiba kontra opensiba,
Ngunit ito’y pakikipagtitigan, Mata sa mata
At unti-unting pag-iipon ng lakas,
Lakas na isinasanib sa bayan
para sa huling araw ng tiyak
na paglalaban.
Mara Ilaya
Posts
